Fotot kult të olimpistëve duke kafshuar medaljet e tyre olimpike janë kthyer në një traditë të vërtetë.
Pse është bërë traditë një gjë e tillë? Nuk ka një përgjigje të vetme se përse atletët olimpikë e nisën këtë traditë, por ja çfarë dihet. Si filloi gjithçka nuk dihet, megjithëse konsiderohet një traditë e gjatë olimpike.
“U bë obsesioni i fotografit”, tha Wallechinsky, bashkautor i “Libri i plotë i Olimpiadës”.
“Unë mendoj se ata e shikojnë atë si pamje ikonike, si diçka që ndoshta mund ta shesin. Nuk mendoj se është diçka që atletët do ta bënin vetë”. Kështu që ju mund t’i falënderoni fotografët olimpikë për fotot ikonike të medaljeve që “kafshohen” ndër vite. Fotografët besojnë se poza e kafshimit të një medaljeje është një pozë që mund të përbëjë faqet e para të gazetave dhe portaleve të nesërmen dhe për këtë arsye u kërkojnë atletëve ta bëjnë këtë.
Origjina e kafshimit të arit
Gjatë nxitimit të arit të viteve 1800 në Kaliforni, filloi praktika e kafshimit të arit për të parë nëse ishte i vërtetë apo i rremë. Ari i vërtetë është një material i butë, kështu që në copën e artë do të shfaqen shenja kafshimi që mund të riparohen lehtësisht. Kur ari është fals, materiali është më i fortë dhe kafshimi është i dhimbshëm.
Që nga viti 1912, Lojërat Olimpike nuk kanë dhënë medalje prej ari të pastër, kështu që nuk ka nevojë të kontrollohet nëse ari është i vërtetë apo jo. Medaljet e arta tani përmbajnë të paktën gjashtë gram ari, kryesisht argjend dhe pak bakër. Medalje të forta ari u dhanë në Lojërat Olimpike nga viti 1904 deri në 1912, që ishte vetëm disa dekada pas Rushit të Arit. Nëse atletët po kafshonin medaljet e tyre në këto lojëra, ka shumë të ngjarë sepse donin të kontrollonin nëse medaljet e tyre ishin ari i vërtetë apo jo.
Olimpistët nuk duhet të shqetësohen për këtë përgjigje tani, shkruan Sporting News. Mund të thuhet se është edhe një rast i thjeshtë i ndjekjes së traditës. Atletët e rinj do të rriten duke parë heronjtë e tyre që luftojnë dhe fitojnë, duke festuar arritjet e tyre me një “kafshim” të arit të tyre të fituar me vështirësi (në fakt kryesisht argjendin). Frymëzuar nga shikimi i idhujve apo paraardhësve të tyre, është një ndjenjë e veçantë të bësh të njëjtën gjë kur është koha për të marrë një medalje. Është një cikël i traditës sportive që kalon nga një brez në tjetrin.
Kur bëhet fjalë për Lojërat Olimpike, nuk ka foto më legjendare sesa kampioni duke pozuar me atë medaljen speciale mes dhëmbëve, shkruan Give Me Sport.
Megjithatë, fenomeni nuk është ekskluziv për Lojërat Olimpike. Superylli i tenisit Rafael Nadal është bërë i famshëm duke u dukur sikur dëshiron të marrë pak nga disa trofe që fiton, veçanërisht në Coupe des Mousquetaires – trofeu i Open French për meshkuj.
A është e sigurt?
Kafshimi i medaljeve nuk është një praktikë plotësisht e sigurt. Fituesi i medaljes së argjendtë të Olimpiadës së Vankuverit 2010, gjermani David Moeller, theu dhëmbin e përparmë gjatë një feste. “Fotografët donin një foto duke mbajtur medaljen vetëm me dhëmbët e mi”, tha Moeller për gazetën gjermane Bild. “Më vonë në darkë vura re se më mungonte një pjesë e dhëmbit”./ REL
