Kur BDI-ja u ul në bankën e opozitës, dikush do të mendonte se një frymë reflektimi dhe pendese do të mbizotëronte në rradhët e saj. Por, ja që Blerim Bexheti na rikujton se në politikë, disa role nuk harrohen lehtë, edhe kur skena ndryshon. Tani, në mungesë të Artan Grubit, i cili u shpall në listën e zezë të ShBA-së, duket se Blerimi ka vendosur të bëhet trashëgimtari i politikës së tij të dikurshme “alla Artançe”, edhe nga pozitat e opozitës.
Por si e arrin këtë? Një strategji e vjetër dhe e lodhur: përdorimi i fjalorit për grupacione kriminale si kartë politike. A nuk mësuan vallë BDI-istët asgjë nga eksperienca e fundit e “liderëve” të tyre që luanin me këto grupe dhe përfunduan të shpallur ndërkombëtarisht si të papranueshëm? Ironikisht, Blerimi vazhdon të përdorë këtë qasje, duke i dhënë opozitës një pamje që më shumë ngjan me një përsëritje farsë të asaj që ndodhi në qeverisje.
Le të mos harrojmë se Blerimi ka një histori personale që e ndjek. Para disa viteve, ai u përfol për lidhje me grupacione kriminale që njihen për vrasje, tregti droge dhe aktivitete të tjera të dyshimta. Megjithatë, sot, në vend që të distancohet nga këto praktika dhe t’i japë opozitës një zë të pastër dhe të moralshëm, ai duket se vazhdon lojën e dikurshme të ndërhyrjeve të errëta dhe fjalimeve që evokojnë skenat e së kaluarës.
Çfarë do të thotë për opozitën që Blerim Bexheti të jetë zëri i saj? Në vend që të ofrojë një alternativë të re dhe konstruktive, ai duket të jetë më shumë i interesuar të luajë politikën e hijeve, duke mos i kursyer referencat ndaj grupimeve kriminale, ashtu si Artan Grubi dikur. Ironia këtu është e qartë: një opozitë që duhet të kritikojë të shkuarën e errët të qeverisë, në vend të kësaj, po ringjall praktikat e saj më të dyshimta.
Nëse Blerimi mendon se opozitarizmi “alla Artançe” do ta rikthejë atë në skenën e madhe të pushtetit, ndoshta duhet t’i kujtojmë se kjo qasje i solli Artanit jo vetëm fundin politik, por edhe izolimin ndërkombëtar. Dhe, për më tepër, a nuk do të ishte më mirë që Blerimi të kujtojë se lidhjet me këto grupe nuk i shërbyen politikës, por e çuan atë drejt margjinave të saj?
Në skenën e re opozitare, Blerim Bexheti po luan një rol të vjetër, por në një version të ri të kësaj komedie politike. Dhe publiku, ndoshta për herë të parë, po shijon shfaqjen jo si dramë, por si një farsë e përsëritur që na kujton se kjo BDI ende nuk di si të ndryshojë aktorët, as skenarin.
