Shkruan: NEHAT MEMETI,
Aktor dhe Regjisor.
Fenomeni i pushtetit është një ndër motivet më të trajtuara në dramaturgjinë botërore, prandaj për regjisorët paraqet një sfidë tejet interesante për të inskenuar një tekst dramatik të tillë.
Pushteti është kategori universale që njihet që nga koha e faraonëve e këndej, kurse pushtetin që e njohim sot është ai i politikanëve, atyre të pozitës dhe të opozitës. Kjo formë e pushtetit modern për individin është tejet joshes dhe tundues, posaçërisht nëse je në pozitë. Ndjenja dehëse e shkaktuar nga situatat ex-statike e të qenurit në pushtet jo rallë herë politikanit ia rritë besimin e gabuar që është i “pa prekshëm” pasiqë pozitën dhe funksionin që ka fillon ta përjetoj si pronë private të vet. I udhëhequr nga fantazmi i pushtetit dëshiron që këtë “pronë private” ta shfrytëzoj në pakufi që të mbushë xhepat sa më tepër. Prandaj, më çdo kusht dëshiron që të mbetet sa më tepër në pushtet. Politikani me dëshira të tilla karierën e përfundon me ndonjë skandal ose korrupcion. Nuk do jet as i pari dhe as i fundit.
Politikbërja e deritanishme – duke e mospërfillur sistemin e vlerave, meritokracisë, kompetencës, integritetit personal dhe profesionalizmit – ia ka dhënë një mesazh gjithësecilit që: nëse meresh me politikë do i mbushish xhepat plot dhe do bëhesh shumë shpejt i pasur.
Që nga fillimi i sistemit pluralist e deri më sot në skenën politike defiluan lloj lloj profile individësh të cilit mund t’i dallonim se çfarë lloj kategorie politikanësh i takon : atij që udhëhiqet nga fantazmi për t’i mbushur xhepat plot , apo atij që dëshiron të jap kontributin e vet me ndershmëri ndaj popullit të vet.
Kemi parë shumë politikanë ku në munges të vitalitetit të tyre njerëzor kur mernin ndonjë post udhëheqës tjetërsoheshin duke u shëndrruar në krijesa groteskë. Kemi parë çfarëdo lloji, por rallë herë kemi parë politikan modest. Do të veçoj për të analizuar njërin prej tyre i cili posedon këtë kualitet njerzor të qenurit modest, e ai është Kryetari i Kuvendit z. Afrim Gashi. E vërteta vërtetohet në raste specifike dhe të veçanta se si një përson reagon. Do të veçoj rastin e fundit tragjik i cili ndodhi në Koçan, ku defiluan lloji i politikanëve me ambicjet e tyre të sëmura që edhe tragjedinë e shfrytëzuan për poena politik. Të tillët nxituan të shfaqen para kamerave, të fotografoheshin pran pacientëve dhe të shpërndanin mesazhe ngushllimi. Ky përdorim i ngjarjeve tragjike për qëllime personale rriti më tej skepticizmin dhe pakënaqësinë e qytetarëve ndaj politikës. Përball këtij momenti tragjik , Kryetari i Kuvendit, z. Gashi u paraqit si një shembull i qartë të një politikani i cili nuk përdori rastin tragjik për PR – in ditor që të “ shëndris “ para kamerave siç përdorën të tjerët. Përball këtij populizmi, Gashi shembi logjiken dhe praktikën e zakonshme politike dhe doli si një figurë unifikuese. Vizita e tij dhe qëndrimi pranë familjarëve të viktimave ishte një veprim tepër i sinqert dhe njerzorë, që gati askush nuk e vuri re nga ana e mediave ! Në paraqitjen e tij , deklarata për media , e mbushur me emnpati ai nuk e mori rolin e protagonistit, as nuk tentoj të uzurpojë rolin e kompetencave të autoritetëve mjekësor, por pothuajse si një epizodist nderoi punën e tyre dhe i la hapsirë që drejtori i klinikës të informoj për gjendjen aktuale. Derisa politikanët tjerë u shmangën përballjes me familjarët e pacientëve , Gashi hyri në mesin e tyre ( gjat vizitës në klinika ) , u pa tek ju ofroi ujë dhe ju dha mbështetje morale të gjithë familjarëve. Ata, e mirëpritën qasjen njerëzore dhe modeste te Gashit , duke e faleminderuar për mbështetjen morale. Pas kësaj, pezulloi aktivitetet e Kuvendit të Maqedonisë së veriut për një javë, dhe në nderim të viktimave të tragjedisë të Koçanit hapi një libër ngushllimesh për qytetarët.
Në një tragjedi si Koçani mediat shpesh shpërndajnë lajme mbi polemikat dhe statuset në FB të politikanëve që janë më të interesuar për të luajtur “ ping pong “ fjalësh se sa për të ofruar zgjigjje. Kjo gjë, u verejt në shumë media të cilat në dit tragjedie kur më së shumti nevojitet solidariteti – publikuan një lum lajmesh për statuset në FB të disa eksponentëve politik, ndërkaq veprimet e Gashit kaluan pothuajse pa vëmendje mediatike. Në këtë kontekst, lind pyetja : Po i neglizhon Gashi mediat, apo po ndodhë e kundërta ? Kam përshtypjen se z. Gashi nuk është tip i preferueshëm për media për shkak të qasjes së tij modeste dhe jo autoritative, duke preferuar veprim dhe angazhim pa spektakël. Shfaqjet e tilla nuk janë të preferuara për publikun e sotëm.
Gashi është një shembull i rallë të kalibrit të një politikani ku njerëzorja qëndron mbi politikën dhe pushtetin. Prandaj, e veçova ta analizoj këtë figurë politike për shkak te pushtetit që ka si politikan, dhe i cili pushtet nuk ka arritur ta tjetërsoj si politikan, siç ka ndodhur me shumë të tjerë. Një politikan i tillë, i cili nuk e ekspozon autoritarizmin e tij, por modestin, sinqeritetin dhe guximin gjithmonë do i mbes besnik aksiomës : “ Me xhepat e zbrazëta “.
