Ministri i Jashtëm turk Hakan Fidan takohet me ministrin e Jashtëm rus Lavrov (hera e dytë brenda një jave), ndërsa Presidenti francez Emmanuel Macron takohet me Presidentin e SHBA-së, Donald Trump në Shtëpinë e Bardhë.
Franca është një fuqi bërthamore dhe pjesa qendrore e mbështetjes së Evropës dhe Ukrainës. Turqia është ushtria e dytë më e madhe e NATO-s dhe një portë strategjike në Lindjen e Mesme, ndërsa njëkohësisht pozicionohet si një garantues i mundshëm i Ukrainës.
Si Franca ashtu edhe Turqia po përpiqen të negociojnë dhe të pozicionohen për Ukrainën midis fushave të tjera, ndërkohë që pjesërisht i bëjnë oferta njëra-tjetrës si ndaj Uashingtonit ashtu edhe ndaj Rusisë.
Rrjedhat zbulojnë se instalimet ushtarake dhe energjetike të Mesdheut Lindor, duke përfshirë Alexandropoulis në Greqi, potencialisht po ri-negociohen, pavarësisht pretendimeve të kundërta të Uashingtonit.
Bordi ndërkombëtar i shahut është duke u negociuar dhe Turqia dhe Franca po pozicionohen, ndërsa Kina mbetet e heshtur në mënyrë të dyshimtë.
Votimi i fundit i OKB-së për Ukrainën tregon se sa të izoluara janë bërë SHBA-ja së bashku me Izraelin dhe Rusinë.
Zërat për përjashtimin e Pekinit nga të gjitha negociatat vazhdojnë, ndërsa kundërargument është fakti se lobet e zinxhirit të furnizimit SHBA-Kinë (Musk, Apple etj.) janë të forta.
Gjigantët industrialë franko-gjermano-turkë dhe lojtarët e sigurisë janë po aq të kujdesshëm në lidhje me shkëputjen totale nga rivali më i madh i Uashingtonit (Kina) në një kohë të presionit në rritje nga SHBA-ja dhe Rusia kur tregtia dhe mineralet kritike varen nga Pekini.
Telegrafi sugjeron, me burime nga Ukraina, se Franca mund të ofrojë parandalim bërthamor në Evropë për Ukrainën dhe Gjermaninë me qëllimin për të mbledhur mbështetje edhe nga Britania e Madhe.
Mbeten pyetje për nivelin e sinkronizimit midis fuqive më të mëdha evropiane dhe kontinentale: Turqia, Franca, Gjermania, Ukraina dhe Mbretëria e Bashkuar.
Sa më shumë që Uashingtoni të tërhiqet drejt Rusisë, aq më e fortë do të bëhet lidhja mes aleatëve europiano-NATO, Meksikës dhe Kanadasë.
Qëndrimi i Turqisë nuk është i njëjtë me atë të Evropës, e cila ka mbështetur pa kushte Ukrainën që nga fillimi i luftës dhe ka injoruar plotësisht shqetësimet dhe interesat e Rusisë.
Që nga fillimi, Turqia ka marrë një pozicion shumë të ekuilibruar, të qëndrueshëm dhe pro paqes, duke i mbajtur të dyja palët e luftës në një distancë të barabartë. Kjo është arsyeja pse ajo është në gjendje të negociojë me të dyja palët. Nuk ka asnjë vend tjetër në pushtetin e Turqisë që mund ta bëjë këtë.
Pas ekuilibrave të rinj dhe afrimit SHBA-Rusi, të gjithë do të duan ta shohin Turqinë në anën e tyre. SHBA dhe Rusia nuk mund të heqin dorë nga Turqia, Evropa as nuk mund të marrë frymë pa Turqinë! Është koha që Evropa të braktisë plotësisht qëndrimin e saj arrogant ndaj Turqisë dhe të vijë në Ankara dhe të pranojë udhëheqjen politike dhe ushtarake të Turqisë!
Pa marrë parasysh këta faktorë, askush nuk do të mund ta marrë Turqinë me vete, sepse Turqia ka fuqi të mjaftueshme për të ndjekur një politikë të jashtme krejtësisht të pavarur.
